ΚΛΙΚΑΡΟΥΜΕ!ΔΕΝ ΛΟΥΦΑΡΟΥΜΕ!

Thursday, December 3, 2009

ΠΑΜΕ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ!


Ο κύβος ερρίφθη. Πάμε Ρουμανία και πιο συγκεκριμένα πάμε πρωτεύουσα.
Το μικρό αεροπλάνο χωρητικότητας 85 ατόμων μας σήκωσε ψιλά και………αρνιόταν πεισματικά να μας κατεβάσει και καταλήξαμε να βολοδέρνουμε μία ώρα πάνω από το Βουκουρέστι περιμένοντας να αραιώσει η πυκνή ομίχλη που σκέπαζε την πόλη.
Ο πιλότος μας ενημέρωσε ότι υπήρχε η πιθανότητα επιστροφής στην Θεσσαλονίκη.
Τελικά καταλήξαμε σε αεροδρόμιο διπλανής πόλης (τι πόλη δηλαδή, περίχωρα του Βουκουρεστίου) και με μια αφέλεια περιμέναμε να μας αγκαλιάσει στοργικά η Olympic Air του Mister «the game is over» και να μας προωθήσει για το Βουκουρέστι, αφού αυτός ήταν ο προορισμός της πτήσης.
Πρίτς!
Αντί της Olympic Air μας σαρδελοποιήσε (κοινώς μας στοίβαξε σαν σαρδέλες) ένας ταξιτζής έναντι 20 € και μας μοίρασε στα ξενοδοχεία.
Ωραία ξεκινήσαμε!


Το ξενοδοχείο καλό αλλά οι τιμή του δεν αντιστοιχούσε στις προδιαγραφές 4 αστέρων.
Δεν πειράζει. Δεν ήρθαμε εδώ να μετρήσουμε τα αστέρια.
Δεν ξέρω πως ήταν το Βουκουρέστι πριν από 20 χρόνια επί παντοδυναμίας του Τσαουσέσκου, πάντως τώρα είναι μία πόλη που βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης.
Το δείχνουν και το φωνάζουν τα αναστυλωμένα και ανακαινισμένα ιστορικά κτίρια, τα οποία όπως έμαθα είναι ενταγμένα στο πρόγραμμα "Ένα όμορφο Βουκουρέστι", που υλοποιείται σε συνεργασία με τον ΟΗΕ και την κυβέρνηση.
Το Βουκουρέστι προσπαθεί να κάνει το ευρωπαϊκό του λίφτινγκ.
Η παρουσία του ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου απίστευτη.
Πληθώρα ελληνικών τραπεζών, ασφαλιστικών εταιριών, εταιριών τηλεπικοινωνίας και πληροφορικής ,κατασκευαστικών κλπ. διεκδικούν ένα μερίδιο στην γενικότερη ανάπτυξη και πρόοδο της Ρουμανίας.
Αυτό που ζήλεψα(τι ζήλεψα, σκύλιασα κανονικά) είναι τα πάρκα του Βουκουρεστίου.
Όπως συμβαίνει με πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης η πόλη διαθέτει καλοσυντηρημένα πάρκα, όπως το περίφημο πάρκο Herastraou που ήδη από τον 19 αιώνα η αριστοκρατία έκανε τον περίπατο της στις όχθες της λίμνης .Εμείς άραγε γιατί δεν καταφέραμε να φτιάξουμε ένα αξιοπρεπέστατο πάρκο?
Τι από τα δύο μας έλειπε: η λίμνη η η αριστοκρατία?
Όπως σε πολλές χώρες μετά την πτώση του καθεστώτος έτσι και εδώ βλέπεις να κυκλοφορούν στους δρόμους πολυτελέστατα αυτοκίνητα που ούτε στην Αθήνα δεν τα βλέπουμε.
Εχετε δεί ποτέ SUV λιμουζίνα???
Καλά εγώ ποτέ, καθότι δεν ξεχωρίζω μάρκες και είμαι άσχετη με τα του-του.
Ξεκίνησε και στην Ρουμανία το κυκλοφοριακό πρόβλημα και σε λίγο θα τους πούμε με σιγουριά welcome στην κόλαση του μποτιλιαρίσματος.
Κάπου εκεί ανάμεσα σε αυτά τα θηρία ξεπροβάλλει που και που ασθμαίνοντας και βογκώντας η ηρωική Dacia,σήμα κατατεθέν του άλλοτε υπαρκτού σοσιαλισμού.
Εδώ που τα λέμε μια χαρά του-του ήταν.
Εκεί που μείναμε αποσβολωμένοι ήταν το ασύλληπτου μεγέθους Σπίτι του Λαού(Casa Popolurui) το οποίο θεωρείται το δεύτερο μεγαλύτερο διοικητικό κτίριο του κόσμου, μετά το αμερικανικό Πεντάγωνο.
Πρέπει να έχεις πολύ θράσος να ονομάζεις Σπίτι του Λαού ένα μνημειακό οικοδόμημα το οποίο σαν μοναδικό στόχο είχε να προβάλλει την ισχύ του καθεστώτος.
Αφού πήρε σβάρνα και ισοπέδωσε με συνοπτικές διαδικασίες ολόκληρες εκτάσεις της παλιάς πόλης(ανάμεσα σε αυτά πλήθος μνημείων του ρουμανικού λαού) έδιωξε στην συνέχεια και 40000 κατοίκους από τα σπίτια τους, κατασκεύασε και μία μεγαλοπρεπή λεωφόρο με το βαρύγδουπο όνομα Νίκη του Σοσιαλισμού(Victoria Sosialismului) και καθάρισε.
Κατακαημένε Τσαουσέσκου ,σε έφαγε η μεγαλομανία σου.
Τι το θελες και εσύ ένα σπίτι 64.800τμ. με 3200 δωμάτια.
Και τι γούστο θεέ μου. Γέμισε τα επιβλητικά δωμάτια με τεράστιες κολώνες κορινθιακού ρυθμού, από λευκό αλάβαστρο. Αμέτρητες κολώνες. Τις κολώνας το κάγκελο γίνεται σε αυτό το καρακιτσάτο κτίσμα.


Πώς να καθαρίσεις τους τεράστιους πολυελαίους, τίγκα στο κρύσταλλο, σκαρφαλωμένους στις πανίψιλες οροφές και χαλιά που όμοια τους δεν είδαν τα παλάτια βασιλιάδων(έχετε δει χαλί 4,5 τόνων?
Πώς να πλύνει μία νοικοκυρά ,όσο και προκομμένη να είναι 3200 παράθυρα και να σφουγγαρίσει 330.000 τ.μ.64.800τμ. επιφάνεια?


ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ 2009






Η μισή Ρουμανία έπρεπε να σφουγγαρίζει και η άλλη μισή να πλένει παράθυρα.
Ε,κουράστηκε ο λαός και τον έστειλε στην ταράτσα της Κεντρικής Επιτροπής,από όπου τον μάζεψε αυτόν και την γλυκύτατη συμβία του το ελικόπτερο και βρέθηκαν παραγεμισμένοι με 25 σφαίρες έκαστος κάτω από ένα σεμνό και ταπεινό τοίχο και με συνοπτικές διαδικασίες.
Επιστροφή στα δικά μας.
Η μόνιμη απορία της κολώνας του σπιτιού ήταν: μα που ψωνίζουν αυτοί οι Ρουμάνοι?
Δεν είδα μεγάλο super-market παρά μόνο κάτι mini-market.
Κάθε γωνία και ένα λουλουδάδικο. Λουλούδια τρώνε?
Δεν πάμε καλά. Λείπαμε 1.5 μέρα από Ελλάδα και έβλεπα σαφέστατα συμπτώματα στερητικού συνδρόμου ονομαζόμενου και σκλαβενιτοστέρηση η αλλιώς βασιλοπουλοστέρηση.
Ήθελε να μπεί σε μεγάλο super-market να πάρει την μυρουδιά του,να περιπλανηθεί στα ράφια του
Και του το στερούσανε. Πρέπει να το δούμε το θέμα με την επιστροφή στην πατρίδα.
Τι κάνει ένας σωστός Έλληνας τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του όταν βρεθεί στο εξωτερικό?
Μα ξαμολιέται να βρει ένα καλό φαγάδικο.
Ετσι και εμείς ψάξαμε και βρήκαμε.
Την πρώτη μέρα την βγάλαμε στην παραδοσιακή μπυραρία που λειτουργεί από το 1879 και ήταν σημείο συνάντησης της προπολεμικής διανόησης και που σήμερα αποτελεί τουριστική ατραξιόν όπου θα φας καλά, θα ποιείς ντόπια μπύρα και θα παρακολουθήσεις ένα χορευτικό πρόγραμμα.
Την δεύτερη μέρα βρεθήκαμε στο ρεστοράν Burebista.
Το διαπράξαμε και αυτό και χαθήκαμε με την κολώνα προσπαθώντας να πάρουμε το τράμ nr69(άκου 69!) και από λάθος συνεννόηση εγώ έμεινα έξω από το τράμ και το έτερον ήμιση χτυπούσε με αφοσίωση τα εισιτήρια στο ακυρωτικό μηχάνημα.
Μετά από ταλαιπωρία και αγωνία και με βοήθεια των απίστευτα εξυπηρετικών Ρουμάνων ξανασμίξαμε και μόνο τις μύτες μας δεν τρίβαμε από την χαρά που ξαναβρεθήκαμε και θα πηγαίναμε επιτέλους να δειπνήσουμε.
Η περιποίηση στο ρεστοράν εξαιρετική, το φαγητό ακόμη καλύτερο και στο βάθος οι μουσικοί να παίζουν διακριτικά ρουμανικές μελωδίες.
Το περιποιητικό γκαρσόνι μας ρώτησε αν μας άρεσε το φαγητό και τότε άκουσα έκπληκτη την κολώνα να απαντάει με έξοχα "οξφορδιανά" αγγλικά «yes,sure» και να ενημερώνει το γκαρσόνι ότι η σύζυγος του(εγώ είμαι αυτή) είναι journalist (δημοσιογράφος ντε) σε ελληνική εφημερίδα και σκοπεύει να γράψει κάτι για το μαγαζί τους επειδή μας άρεσε ιδιαίτερα.
Για τέτοιο παιχνιδιάρη άνθρωπο μιλάμε.
Ούτε που κατάλαβα πως βρέθηκα να έχω πάνω από το δεξί αυτί το ακορντεόν και πάνω από το αριστερό αυτί το βιολί, με τον βιολιστή να κόβει με τα κρεμμυδάκια «Τα παιδιά του Πειραιά» και καπάκι το «Λέ μωρέ λεμονάκι μυρωδάτο» και να χασκογελάει ευτυχισμένος.
Ωρα είναι, σκέφτηκα, να ρίξουμε και κανά καλαματιανό.
Μετά εμφανίστηκε μπροστά μας μεγάλη πιατέλα με γλυκά και μας παρακαλούσαν να μας ανοίξουν ένα μπουκάλι κρασί.
Για τέτοια κατάσταση μιλάμε.
Όταν ζητήσαμε τον λογαριασμό, απλούστατα δεν μας τον έφερναν και γυάλισε το μάτι της κολώνας και τους είπε σε άπταιστα αμερικάνικα αυτή την φορά ότι εμείς όταν παραγγέλνουμε πληρώνουμε και ήθελε ακόμη να τους πει ότι δεν είμαστε λιγούρηδες αλλά τα οξφορδιανά του δεν συμπεριελάμβαναν τους λιγούρηδες και έτσι είπε «the bill please»(το λογαριασμό παρακαλώ)
Και μας ήρθε ο λογαριασμός που ήταν ανάλαφρος και αφαιρετικός.
Φάγαμε, ήπιαμε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Ξαφνικά ακούστηκε μες την νύχτα μία πολύ δυνατή φωνή "«Super market ανοιχτό!
Κάπως έτσι πρέπει να ακούστηκε και ο Αρχιμήδης όταν πετάχτηκε γυμνός από το μπάνιο και φωνάζοντας εύρηκα-εύρηκα ανακάλυπτε τον νόμο της άνωσης(αν και κάποιοι κακεντρεχείς υποστηρίζουν ότι απλώς βρήκε το χαμένο σαπούνι).
Λοιπόν, ότι δεν βρήκε η κολώνα κατά την διάρκεια της ημέρας το βρήκε στις 23:30 την νύχτα.
Μπουκάραμε στο νυχτερινό μπακάλικο και ηρεμήσαμε καθότι κάναμε και σύγκριση τιμών.
Που είσαι Τσαουσέσκου να δεις τι γίνεται στην χώρα σου.
Ακου νυχτερινό super-market.
Που έτσι και διανοηθεί να μιλήσει αυτό το άξιο παλικάρι ο Μίχαλος για νυχτερινό μπακάλικο θα του την πέσουν σύσσωμες όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου και μία ,μία οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Γενικώς μπορώ να πω ότι περπατήσαμε πάρα πολύ στο Βουκουρέστι και χρησιμοποιήσαμε τα μέσα μεταφοράς για να φτάσουμε από την μια άκρη της πόλης εως την άλλη.Τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τραμ, τρένα, τρόλεϊ, λεωφορεία και μετρό που αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα συγκοινωνιακά δίκτυα σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα-εκσυγχρονίζονται συνεχώς.
Εμείς έχουμε μια διαφορετική άποψη τι σημαίνει να επισκεφτείς μια χώρα.
Δεν εστιάζουμε στα κλασικά αξιοθέατα αλλά προσπαθούμε να μάθουμε και να παρακολουθήσουμε πως ζουν και πως κινούνται οι κάτοικοι εκτός των φανταχτερών συνήθως κέντρων των πρωτευουσών.
Βγαίνουμε έξω από την πόλη και βλέπουμε την καθημερινότητα τους.
Αυτό κάναμε και στο Βουκουρέστι.
Το βράδυ στο ξενοδοχείο αναζητούσαμε μαξιλάρια να στηρίξουμε τα πόδια μας.
Έτσι βγαίνοντας από το λαμπερό κέντρο της πρωτεύουσας είδαμε και το ζωντανό ζοφερό παρών με τις απρόσωπες πολυκατοικίες του παρελθόντος και στις γκρίζες αυλές τους είδαμε την ανέχεια και την φτώχεια με πολλούς ανθρώπους καταβεβλημένους από το ποτό και την ανέχεια(κυρίως γυναίκες μέσης ηλικίας).
Πάντως τώρα με την κρίση έχουν τεράστια οικονομικά προβλήματα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να τους έχει χτυπήσει προ πολλού την πόρτα. και με μία κατάσταση πολιτική ρευστή.
Την Κυριακή της παραμονής μας είχαν εκλογές για Πρόεδρο της Δημοκρατίας(θα έχουν και δεύτερο γύρο στις 06/12).
Η εικόνα της Ρουμανίας είναι χώρας δύο ταχυτήτων.
Κάτι μου λέει ότι μέσα στην επόμενη πενταετία το Βουκουρέστι θα γίνει ένας από τους πιο hot ευρωπαϊκούς προορισμούς.


Να το γράψω να μην το γράψω ,να το γράψω να μην το γράψω.
Ελα μωρέ .Μισή ντροπή δική μας μισή …..του ζωγράφου.
Όπως είναι παγγίνως γνωστό η κολώνα εκστασιάζεται με τους αριθμούς.
Στην Ρουμανία όμως ξέχασε τους αριθμούς και εξεδήλωσε μια βαθιά εκτίμηση για τις τέχνες και πιο συγκεκριμένα για την ζωγραφική(πρέπει και αυτό να το κοιτάξουμε άμα την επιστροφή) με αποτέλεσμα να μπουκάρουμε σε κάθε γκαλερί της πόλης.
Η τύχη μας έφερε να περνάμε έξω από μια μεγάλη γκαλερί οπου εκείνη την στιγμή ο ξεκινούσαν τα εγκαίνια έκθεσης ενός από τους πιο καλούς ζωγράφους της Ρουμανίας.
Λόγω του γεγονότος είχε μαζευτεί πολύς και πολλά τηλεοπτικά συνεργεία.




Το επίμαχο έργο(ARLECHIN)του Florin Barza .Sorry mister Barza.Click για να δείτε όλα τα έργα του ζωγράφου.


Εμείς κρατώντας δύο σακουλές με ρουμάνικα σαλάμια περάσαμε την πόρτα και αφού περιηγηθήκαμε στον χώρο, καρφώσαμε το βλέμμα σε ένα έργο τέχνης το οποίο μας εντυπωσίασε και αποφασίσαμε να το αγοράσουμε (για να πετάξουμε εκείνη την γυμνή κωλαρού πάνω από το προσκέφαλο που μας συντρόφευε τόσα χρόνια).
Αφού ενημερώσαμε τον ζωγράφο εκείνος μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου που μας κοίταζε ως υποψήφιους αγοραστές κατέβασε το έργο από τον τοίχο αφήνοντας τον τοίχο να χάσκει κενός και μας κάλεσε στο μικρό καμαράκι για τα περεταίρω.
Την ώρα λοιπόν που ο καλλιτέχνης συσκεύαζε το έργο στο καμαράκι με τα μεζεδάκια που σκόπευε να τρατάρει τους καλεσμένους του η κολώνα ξαφνικά χτύπησε το μέτωπο της, γούρλωσε τα μάτια και ρώτησε τον ζωγράφο Sorry,mister.
Νομίζω ότι έχω κάνει ένα τραγικό λάθος στον υπολογισμό της τιμής του έργου. Τώρα ήταν η σειρά του καλλιτέχνη να γουρλώσει τα μάτια.Τι εννοείται -ρώτησε ξεψυχισμένα.
Υπολόγισα ότι τα 4200 lei είναι 100€ και όχι 1000 € που είναι στην πραγματικότητα.
Κοίτα μέρα που βρήκε η κολώνα να κάνει λάθος.
100€ ?-αναφώνησε ο γνωστός ζωγράφος τσαντισμένος για την υποβάθμιση της καλλιτεχνικής αξίας του έργου του.
Αφού ζητήσαμε χίλια συγνώμη πήραμε τα σαλάμια μας και φύγαμε σαν βρεγμένες γάτες περνώντας μέσα από τον κόσμο που μας κοίταζε περίεργα.
Με την άκρη του ματιού μου είδα τους βοηθούς του να κρεμάνε άρον-άρον το έργο και τον τρελαμένο αρτίστα να τρέχει στο πόντιουμ να χαιρετήσει από μικροφώνου το πλήθος.
Αρκετά τον είχαμε καθυστερήσει.
Εμείς ακόμη τρέχουμε.
Και να φανταστείτε ότι η κολώνα ενθουσιασμένη από τις τιμές των έργων σκόπευε να αγοράσουμε άλλα δύο.
Φαντάζεστε να κατέβαιναν και αυτά από τον τοίχο?










Τα κοινά σημεία των δύο λαών:
TV – βλέπουμε τις ίδιες μ……ς, δηλαδή τα βυζάκια έξω ενίοτε και ολόκληρα μπαλκόνια.
Τσιγάρο- η χαρά του καπνιστή.
Μυρωδιά ούρων παντού όπως στην γλυκιά μας Ομόνοια
Ροχάλες-μπορείς να κάνεις άνετα τσουλήθρα.
Η διαφορές των δύο λαών
Ευγένεια των ανθρώπων- πως είναι στην Ελλάδα. Καμία σχέση
Ξανθές-ψάχνεις με το κερί καμιά blonde σε αντίθεση με την Ελλάδα που ξεχάσαμε τι χρώμα έχουμε ως φυλή, μετά από 400 χρόνια τουρκικού άρα μαυριδερού ζυγού αφού γίναμε όλες κατάξανθες.


Bookmark and Share

5 comments:

  1. Εχω παει καιεγω στο Βουκουρεστι και εχω την ιδια αποψη με εσενα.
    Ειναι μια πολη με μελλον.

    ReplyDelete
  2. Γελασα με την καρδια μου απο την περιγραφη του ταξιδιου σας στο Βουκουρεστι.
    Η κολωνα σου δεν παιζεται.
    Εχει θρασος και φαντασια.
    Συνεχισε ακαθεκτη.

    ReplyDelete
  3. Χα,χα,χα!
    Εκπληκτικό ταξίδι και με πολλες περιπετειες.
    Ειδα και τα εργα του Fiorin Barza και μου αρεσαν παρα πολυ.
    Με εκανες εριξα μια ματια στους Ρουμανους ζωγραφους.Αξιζει να τους δουν και αλλοι

    ReplyDelete
  4. Χαίρομαι που σε βρήκα αγαπητή...Γέλασα με την καρδιά μου από τον γλαφυρότατο τρόπο με τον οποίο περιγράφεις το ταξίδι σου.Και φυσικά λάτρεψα τη λεπτομέρεια στις περιγραφές και τις εμπειρίες που είχες.Εύχομαι να ταξιδεύεις συχνά και να έχεις να μας διηγείσαι.Τις καλημέρες μου...

    υ.γ.
    Εκείνη η γυμνή κωλαρού είναι η ίδια που εμπορεύεται ο καλλιτέχνης της οδού Ερμού;

    ReplyDelete
  5. Πρός ftylos:
    Τώρα είδα το σχόλιο και ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια.
    Σου χω για το μέλλον ταξίδι για Βαρσοβία(21-23/05/2010).
    Θα έχω νέα φρέσκα και σπαρταριστά.

    Αν ήταν η κολαρού της Ερμού το έργον τέχνης πάνω απο το προσκέφαλο μου,θα ήμουν πολύ ευυτυχισμένη.
    Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα γιατί είναι η κολαρού φίλη μου που νομίζει οτι εκτός απο μεγάλη περιφέρεια έχει και ταλέντο στην ζωγραφική.Τον ποπό της μου έφερε για δώρο γάμου και τον καμαρώνω θέλω δεν θέλω.

    ReplyDelete

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...