26-η Μαρτίου και εγώ βρίσκομαι στο κρεβάτι του πόνου ,κάτω από 5 παπλώματα και φορώντας εκτός από το φανελάκι του παππού και το μάλλινο σώβρακο του,δύο ζευγάρια μάλλινες κάλτσες και μία χειρουργική μάσκα στην μούρη στα χρώματα της γαλανόλευκης.
Λένε ότι η μάνα φύση μας εφοδίασε με 350 κόκαλα για να πορευόμαστε στην ζωή μας,και ότι μετά την ενηλικίωση σε κάποια από αυτά κάνει μια ξηγημένη συγχώνευση(σαν τα σχολεία ένα πράμα) για να καταλήξουμε να πορευτούμε για το υπόλοιπο της ζωής μας, σεμνά και ταπεινά μόνο με 206 κόκαλα.
Μπούρδες!!
Μπορεί να λέει η ιατρική τα δικά της αλλά εγώ που είμαι ανασκελωμένη κάτω από 5 παπλώματα,έχω πολύ διαφορετική άποψη για τον αριθμό των κοκάλων μου.
Δεν μπορεί να είναι μόνο 206 αφού εγώ αισθάνομαι πόνο σε 1006 κόκαλα.
Αισθάνομαι ότι έχω χιλιάδες κόκαλα τα οποία το ρίξανε στο τσιφτετέλι και χοροπηδάνε εντός της κορμάρας μου εκμεταλλευόμενα την αδυναμία μου.
Κοιτάξτε να δείτε, εγώ τώρα βρίσκομαι στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό πεταγμένη στο πιο ακριανό δωμάτιο της οικίας(εξορία σας λέω) με την μάσκα στην μούρη (υποτίθεται να προστατέψουμε την ηλικιωμένη μητέρα που δεν είναι για παιχνιδάκια με την γρίπη) ,αλλά εμένα δεν μου το βγάζετε από το μυαλό ότι η κολόνα του σπιτιού μου για τον κολαράκο της ενδιαφέρεται,γιατί δεν του αρέσει καθόλου η σκέψη να βρεθεί στην δική μου θέση και με τα δύο σώβρακα του παππού να αγκαλιάζουν την κορμάρα του.
Θέλει αρετή και τόλμη η..........γρίπη,και εμείς έχουμε μόνο αρετή........την τόλμη την ψάχνουμε.
Τέλος πάντων.
Επειδή εγώ περιβάλλομαι από πολλούς καλού φίλους και οι φίλοι στην ανάγκη φαίνονται κλπ.κλπ. είπα να προστρέξω σε αυτούς για κουράγιο και ψυχολογική στήριξη,καθότι η κολόνα μετά του υπόλοιπου σογιού, αφού μου φέραν την κοτόσουπα στο κρεβάτι γίνανε μπουχοί.
Θα τους πάρω λοιπόν όλους σβάρνα (τους φίλους βεβαίως,βεβαίως) να τους κάνω κοινωνούς του προβλήματος μου ,παρενοχλώντας τους ασύστολα με το Skype,και εμφανιζόμενη με την μάσκα για να κάνω την κατάσταση πιο τραγική.
Ο πρώτος "καλός"φίλος αφού μου είπε να κατεβάσω την μάσκα για να κάνει ολοκληρωμένη εξέταση , με περιεργάστηκε καλά και μου είπε ότι μετά από μακροσκοπική παρατήρησή διαπιστώνει ότι τα πράγματα είναι αισιόδοξα και το ποτήρι είναι μισογεμάτο,δηλαδή όπως σε κόβω μου είπε,οι πιθανότητες να "φύγεις" είναι 50-50 και αν (λέμε αν) φύγεις,μια χαρά λείψανο θα γίνεις.
Α,και κάτι ακόμη!
Από λουλουδικό τι γουστάρεις;Τα κλασικά χρυσάνθεμα;
Χα,Χα,Χα,Χα.Χα!
Άι στο διάβολο ρε, που παίζεις με τον πόνο μου!
Χα,Χα,Χα,Χα,Χα!
Βρε πουλάκι μου,λέει ο "καλός" φίλος, μήπως μπερδεύτηκες με την Σπιναλόγκα;
Δεν είχαν γρίπη εκεί,λέπρα είχαν. Άκου μάσκα στο χωριό!Χα,Χα,Χα!
Ωραίους φίλους έχω.
Κλείνουμε Skype.
Κλείνουμε pc γιατί πιάστηκε ο ποπός μας στο κρεβάτι,και λέμε να το ρίξουμε στον ύπνο.
Τοκ,τοκ!
Από την μισάνοιχτη πόρτα ,εμφανίζεται ένα χέρι κραδαίνοντας δίσκο με μια τεράστια πιατέλα να κείτεται στο κέντρο, γεμάτη με αχνιστή ........κοτόσουπα.
Όχι άλλη κοτόσουπα!
Κο,Κο,Κο,Κο,Κο!
Ο δίσκος με την πιατέλα μένει, το άτομο(η κολόνα ντε) φεύγει......τρέχοντας!
Θα τον σκοτώσω!Με παράτησε μόνη,καταφρονεμένη και ........βαριά άρρωστη.Ορκίζομαι,είμαι άρρωστη.....μάλιστα έχω και πυρετό..........36.9
Είναι λίγο;Ε,δεν είναι και για χόρταση!
Που είσαι καλέ;
Εεεεεεεεερχομαι! (η φωνή χάνεται στο βάθος του σπιτιού)
Το είπα εγώ. Ζω στην δική μου Σπιναλόγκα 4*5!
Με παράτησαν όλοι.Τι έχω βρέ παιδιά;Λέπρα;
Δεν θα βγω όμως;
Εκείνη την σπανακόπιτα διανθισμένη με λάπατα και τσουκνιδούλες που υποσχέθηκα ότι θα φτιάξω,δεν την κάνω που να με παρακαλάει όλο το σόι μου και η κολόνα γονατιστή!
Λένε ότι η μάνα φύση μας εφοδίασε με 350 κόκαλα για να πορευόμαστε στην ζωή μας,και ότι μετά την ενηλικίωση σε κάποια από αυτά κάνει μια ξηγημένη συγχώνευση(σαν τα σχολεία ένα πράμα) για να καταλήξουμε να πορευτούμε για το υπόλοιπο της ζωής μας, σεμνά και ταπεινά μόνο με 206 κόκαλα.
Μπούρδες!!
Μπορεί να λέει η ιατρική τα δικά της αλλά εγώ που είμαι ανασκελωμένη κάτω από 5 παπλώματα,έχω πολύ διαφορετική άποψη για τον αριθμό των κοκάλων μου.
Δεν μπορεί να είναι μόνο 206 αφού εγώ αισθάνομαι πόνο σε 1006 κόκαλα.
Αισθάνομαι ότι έχω χιλιάδες κόκαλα τα οποία το ρίξανε στο τσιφτετέλι και χοροπηδάνε εντός της κορμάρας μου εκμεταλλευόμενα την αδυναμία μου.
Κοιτάξτε να δείτε, εγώ τώρα βρίσκομαι στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό πεταγμένη στο πιο ακριανό δωμάτιο της οικίας(εξορία σας λέω) με την μάσκα στην μούρη (υποτίθεται να προστατέψουμε την ηλικιωμένη μητέρα που δεν είναι για παιχνιδάκια με την γρίπη) ,αλλά εμένα δεν μου το βγάζετε από το μυαλό ότι η κολόνα του σπιτιού μου για τον κολαράκο της ενδιαφέρεται,γιατί δεν του αρέσει καθόλου η σκέψη να βρεθεί στην δική μου θέση και με τα δύο σώβρακα του παππού να αγκαλιάζουν την κορμάρα του.
Θέλει αρετή και τόλμη η..........γρίπη,και εμείς έχουμε μόνο αρετή........την τόλμη την ψάχνουμε.
Τέλος πάντων.
Επειδή εγώ περιβάλλομαι από πολλούς καλού φίλους και οι φίλοι στην ανάγκη φαίνονται κλπ.κλπ. είπα να προστρέξω σε αυτούς για κουράγιο και ψυχολογική στήριξη,καθότι η κολόνα μετά του υπόλοιπου σογιού, αφού μου φέραν την κοτόσουπα στο κρεβάτι γίνανε μπουχοί.
Θα τους πάρω λοιπόν όλους σβάρνα (τους φίλους βεβαίως,βεβαίως) να τους κάνω κοινωνούς του προβλήματος μου ,παρενοχλώντας τους ασύστολα με το Skype,και εμφανιζόμενη με την μάσκα για να κάνω την κατάσταση πιο τραγική.
Ο πρώτος "καλός"φίλος αφού μου είπε να κατεβάσω την μάσκα για να κάνει ολοκληρωμένη εξέταση , με περιεργάστηκε καλά και μου είπε ότι μετά από μακροσκοπική παρατήρησή διαπιστώνει ότι τα πράγματα είναι αισιόδοξα και το ποτήρι είναι μισογεμάτο,δηλαδή όπως σε κόβω μου είπε,οι πιθανότητες να "φύγεις" είναι 50-50 και αν (λέμε αν) φύγεις,μια χαρά λείψανο θα γίνεις.
Α,και κάτι ακόμη!
Από λουλουδικό τι γουστάρεις;Τα κλασικά χρυσάνθεμα;
Χα,Χα,Χα,Χα.Χα!
Άι στο διάβολο ρε, που παίζεις με τον πόνο μου!
Χα,Χα,Χα,Χα,Χα!
Βρε πουλάκι μου,λέει ο "καλός" φίλος, μήπως μπερδεύτηκες με την Σπιναλόγκα;
Δεν είχαν γρίπη εκεί,λέπρα είχαν. Άκου μάσκα στο χωριό!Χα,Χα,Χα!
Ωραίους φίλους έχω.
Κλείνουμε Skype.
Κλείνουμε pc γιατί πιάστηκε ο ποπός μας στο κρεβάτι,και λέμε να το ρίξουμε στον ύπνο.
Τοκ,τοκ!
Από την μισάνοιχτη πόρτα ,εμφανίζεται ένα χέρι κραδαίνοντας δίσκο με μια τεράστια πιατέλα να κείτεται στο κέντρο, γεμάτη με αχνιστή ........κοτόσουπα.
Όχι άλλη κοτόσουπα!
Κο,Κο,Κο,Κο,Κο!
Ο δίσκος με την πιατέλα μένει, το άτομο(η κολόνα ντε) φεύγει......τρέχοντας!
Θα τον σκοτώσω!Με παράτησε μόνη,καταφρονεμένη και ........βαριά άρρωστη.Ορκίζομαι,είμαι άρρωστη.....μάλιστα έχω και πυρετό..........36.9
Είναι λίγο;Ε,δεν είναι και για χόρταση!
Που είσαι καλέ;
Εεεεεεεεερχομαι! (η φωνή χάνεται στο βάθος του σπιτιού)
Το είπα εγώ. Ζω στην δική μου Σπιναλόγκα 4*5!
Με παράτησαν όλοι.Τι έχω βρέ παιδιά;Λέπρα;
Δεν θα βγω όμως;
Εκείνη την σπανακόπιτα διανθισμένη με λάπατα και τσουκνιδούλες που υποσχέθηκα ότι θα φτιάξω,δεν την κάνω που να με παρακαλάει όλο το σόι μου και η κολόνα γονατιστή!