Περί βράβευσης



ΑΙΣΧΙΝΗΣ  389 - 314 π.χ



Αισχίνης:  "Αναγκάζονταν λοιπόν οι δικαστές να ψηφίσουν όχι για να καταδικάσουν το έγκλημα που δίκαζαν εκείνη τη στιγμή, αλλά για να μη ντροπιάσουν το δήμο.  Όταν όμως κάποιος νομοθέτης αντιλήφθηκε την κατάσταση αυτή, θέσπισε νόμο πάρα πολύ σωστό, που απαγορεύει αυστηρά να στεφανώνονται όσοι είναι υποχρεωμένοι να λογοδοτήσουν". 

Η ιστορία έχει ως εξής:

Το 338 π.Χ  μετά την μάχη της Χαιρώνειας ο Κτησιφών (ρήτορας των Αθηνών) πρότεινε να τιμηθεί ο Δημοσθένης  (ρήτορας, πολιτικός και στρατηγός της αρχαίας Αθήνας  και με προβληματικό "ρ" και "λ") με χρυσό στεφάνι για την αρετή του και τον πατριωτισμό  του.

Ο Αισχίνης (Αθηναίος ρήτορας με φυσική ομορφιά και εξαιρετική φωνή) αντέδρασε στην πρόταση υποβάλλοντας  καταγγελία την οποία στήριξε  στην ύπαρξη νόμου  που απαγόρευε να "χρυσοστεφανοθεί "ο Δημοσθένης.

Η δίκη έγινε το 330 π.χ με καθυστέρηση έξι χρόνων(τα είχαν και τότε τα προβληματάκια τους με την ταχύτητα απόδοσης της δικαιοσύνης) και εκεί ο Αισχίνης εκφώνησε  τον  κατά Κτησιφώντος λόγο ο οποίος ουδόλως τον βοήθησε να κερδίσει την δίκη και  καταδικάστηκε σε χρηματική  ποινή  χάνοντας παράλληλα και το δικαίωμα να δημηγορεί .Τον Κτησιφώντα εκπροσωπούσε στην δίκη ο Δημοσθένης .

Η ένσταση του Αισχίνη(εκτός από την μεγάλη αντιπαλότητα των δυο ανδρών) εστιαζόταν στην απαράδεκτη κατάσταση να βραβεύεται δημόσιος άνδρας πριν  λογοδοτήσει στον λαό για  το έργο του και ενώ ακόμη ασκεί τα καθήκοντα του, γιατί πολύ απλά είναι δύσκολο να κρίνεις έναν άρχοντα  "δαφνοστεφανωμένο" με κρίση καθαρή και ανεπηρέαστη. Και αυτό ισχύει είτε  πρόκειται για την κρίση του λαού  είτε για ετυμηγορία δικαστικών αρχών.



ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ 384 - 322 π.χ



Ανέφερε και την ανάγκη για φειδώ στην απόδοση τιμητικών διακρίσεων.

Έκπληξη πρώτη:   Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν την προνοητικότητα να θεσπίσουν νόμο που να απαγορεύει την βράβευση  πολιτικών πριν  "λογοδοτήσουν "  για τα πεπραγμένα τους.

Έκπληξη δεύτερη :  Παρά το δίκαιο των ισχυρισμών του ο Αισχίνης έχασε την δίκη μετά τον "Περί του στεφάνου" λόγο (θεωρείται αριστούργημα ρητορικής τέχνης) που εκφώνησε ο Δημοσθένης πείθοντας το δικαστήριο ότι η φιλομακεδονική πολιτική του Αισχίνη ήταν προδοτική.

Ρε μπας και είχαν παραδικαστικό και πριν 2500 χιλ.χρόνια.

Οι δύο μεγάλοι άντρες είχαν φοβερούς ρητορικούς διαξιφισμούς.

Γιατί έκανα τόση βουτιά στον χρόνο;

Αιτία ήταν η βράβευση με το "Quadriga 2010" στην κατηγορία «Δύναμη για ειλικρίνεια» του πρωθυπουργού μας Γιώργου Παπανδρεόυ .Στο πρόσωπο του επιβραβεύτηκε η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει σε δημοσιονομική προσαρμογή και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις  παρά τις κοινωνικές αντιδράσεις και όλα αυτά με την δύναμη της ειλικρίνειας.

Δεν με ενοχλεί η βράβευση. Καλό είναι να βραβεύονται άρχοντες του τόπου μας.Για  τον χρόνο που επιλέχτηκε να βραβευτεί έχω ενδοιασμούς.

Μήπως είχε δίκιο ο νομοθέτης της αρχαίας Αθήνας  όταν ζητούσε πρώτα "λογοδοσία" για τα πεπραγμένα και μετά βράβευση;

Γιατί φαντάζει κάπως οξύμωρο να βραβεύουν έναν πρωθυπουργό ο οποίος έχει το κουράγιο να εξαγγέλλει  δύσκολα για την κοινωνία μέτρα ,αλλά δεν γνωρίζουμε  το αποτέλεσμα αυτών των μέτρων.

Είναι σαν να βραβεύουμε τον καρδιοχειρουργό πριν κάνει σταυροβελονιά  στο  ανοιχτό στέρνο  του καρδιοπαθή.Και αν πεθάνει (χτύπα ξύλο) ο ασθενής πριν τον μαντάρει ο χειρουργός, τι κάνουμε;Θα τρέχουμε να επιστρέψουμε το βραβείο στον καρδιοχειρουργό;

Νομίζω ότι πρέπει η βράβευση να πηγάζει από τα  αποτελέσματα  ενός εγχειρήματος και όχι από την εξαγγελία.Και καλό θα ήταν να βραβεύεται  ο άρχοντας όταν σταματήσει να ασκεί τα καθήκοντα του.

Όσον αφορά   την γερμανική κυβέρνηση θα έπρεπε να περιμένει να δει πως θα αντιδράσει ο οργανισμός μας στα μέτρα, αν θα αναπτύξουμε  τα κατάλληλα αντισώματα  και αν παρουσιάσουμε  αλλεργία.

Αν έχουμε δυνατή κράση υπάρχει περίπτωση να την σκαπουλάρουμε.

Ε,  μετά το λέει και  ο Αισχίνης, δώστε του όσα βραβεία θέλετε.