Και η γιαγιά στο SKYPE;

                                           Φέτος περάσαμε πολύ ωραία στο χωριό.

Φάγαμε λίγο παραπάνω αλλά τι πειράζει;Από τα ξένα φάγαμε;
Αφού φορτώσαμε το αυτοκίνητο με πέντε βαλίτσες γεμάτες με τα άκρως απαραίτητα,είπαμε να πάρουμε και το laptop στο χωριό για να μην χάσουμε την επαφή με τους φίλους μας.
Εσείς τώρα ξέρετε ότι πάν οι εποχές που επικοινωνούσες με το τηλέφωνο.
Τώρα αν δεν μπεις στο Facebook κάθε μέρα να ενημερώσεις τους φίλους σου ότι η κουφάλα που έχεις στο δόντι σε τάραξε στον πόνο,ότι η μάνα σου σου τα έπρηξε η ότι ο γκόμενος κάνει νερά, δεν στεριώνεις φίλο.
Θα την κάνει ο φίλος-η με ελαφρά πηδηματάκια να βρει αλλού συνταρακτικά νέα.
Αφού και η γιαγιά δεν άντεξε και μας ρώτησε όλο παράπονο -Τι είναι αυτό το λαπτόπι παιδάκι μου που κάθεστε με τις ώρες και βγάζετε τα ματάκια σας.
-Κουβέντα δεν σταυρώσαμε με αυτό το όργανο του σατανά.
Και εμείς  για να εξευμενίσουμε την γιαγιά,ανοίξαμε το laptop και συνδεθήκαμε με το Skype και.......... παρενοχλήσαμε ασύστολα όλο το σόι ανά την υφήλιο.
Από την Αυστραλία φέραμε στην οθόνη τα αγουροξυπνημένα εγγόνια που είχαν πλαντάξει στο κλάμα.
-Γιατί κλαίνε κόρη μου τα εγγόνια μου;-ρωτούσε η γιαγιά.
-Είναι από την χαρά τους μάνα που σε είδανε.
Στην Αμερική βρήκαμε την θεία Κατίνα με τα μπικουτί στην κουρούπα,και την κουτάλα στο χέρι.
Τον έρμο τον θείο Μήτσο τον βγάλαμε από την τουαλέτα(εξ ου και το ξεκούμπωτο φερμουάρ).
Στην σύνδεση με την Γερμανία ο ξάδελφος μας παρουσίασε περήφανος τον πατέρα Κωσταντή και θείο μας , που αν και χτυπημένος από πέντε εγκεφαλικά μας  κοίταζε με μία ζωηράδα ο γλυκούλης μου,που η μάνα μου διαπίστωσε ότι μια χαρά είναι ο αδελφός. Κοίτα χρώμα,κοίτα σπιρτάδα στο μάτι.
Την θεία Μαρίκα δεν την είδαμε γιατί όσο και να προσπάθησε το σόι δεν κατάφερε να την χώσει στο κάδρο, καθότι το τρώει όλο το φαγητό της.
Την ακούγαμε όμως να κελαηδάει από τα βάθη της κουζίνας.
Έχω να πω τα καλύτερα για το Skype καθότι η γιαγιά μας το λάτρεψε και κάθε βράδυ την στήναμε(την γιαγιά καλέ) μπροστά από την οθόνη αφού προηγουμένως της βάζαμε μια λεκάνη να ξεκουράζει τα πονεμένα πόδια της σε αλατόνερο(έχει κάλους η καημένη και υποφέρει),και την αφήναμε να κουτσομπολεύει με την αδελφή της στην Νέα Ζηλανδία.
Τρία ζιπουνάκια για το εγγόνι της έπλεξε η γιαγιά και στο τέλος παρουσίασε και συμπτώματα εξάρτησης από το Skype.
Είπαμε στον παππού να την πηγαίνει που και που στο Internet Cafe μέχρι να απεξαρτηθεί.
Να φανταστείτε ότι επιστρέφοντας στις 2 η ώρα την νύχτα από την χασαποταβέρνα με το υπέροχο κοντοσούβλι, βρήκαμε την γιαγιά να κλαίει και να οδύρεται μπροστά από την οθόνη καθώς έβλεπε την αδελφή της με την νυχτικιά να έχει πέσει πάνω στο πληκτρολόγιο δίχως σημάδια ζωής.
Ρίξαμε το ουρλιαχτό της αρκούδας να ζωντανέψουμε την αδελφή της γιαγιάς στην Νέα Ζηλανδία,αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ηρεμήσαμε μόνο όταν ακούσαμε το ροχαλητό της.
Αυτά αγαπητοί μου φίλοι. Δεν έχω να σας πω άλλα νέα από το χωριό.
Σας αφήνω τώρα γιατί πρέπει να μπω στο Twitter να ενημερώσω τους φίλους μου ότι σήμερα η μάνα μου μαγείρεψε λαγό στιφάδο.


Υ.γ
Τα ευχάριστα του SKYPE δεν τελειώνουν εδώ,καθότι μαθαίνω πως ετοιμάζει την νέα εποχή του group video calling,δηλαδή την δυνατότητά να βλέπουμε την γιαγιά,τον θείο Μήτσο,την θεία Κατίνα και την καημένη την θεία Μαρίκα μαζί.