Τα παιδοβούβαλα

Η παρέα που εισέβαλε στο βαγόνι του μετρό ήταν πολύβουη και ....μες την καλή χαρά.10 γυναίκες με φούστα κλαρωτή,χωρίς γαρίφαλο στο αφτί αλλά με νύχια α λα Μarble technique(έτσι για να μαθαίνετε) στα βρώμικα νύχια,και πολύχρωμα κοκαλάκια στα μαλλιά.
Ναι,για Ρομά επρόκειτο, που έσερναν μαζί τους και ένα αναμαλλιασμένο και τσιμπλιασμένο μωρό,το οποίο περνούσε από αγκαλιά σε αγκαλιά με ταχύτητα φωτός.
Αφού απλώθηκαν με άνεση στο βαγόνι όπως θα έκαναν στο "σαλόνι του τσαντιριού τους",ξεκίνησαν την ατελείωτη και θορυβώδη πάρλα στα ρουμανικά χωρίς να δίνουν σημασία στους υπόλοιπους επιβάτες.
Δίπλα στις χαρούμενες γύφτισσες κάθισαν δύο παιδοβούβαλα,από αυτά που βαριούνται που ζουν και αναπνέουν,δηλαδή δύο αγόρια 17-18 χρονών με την όψη τους να λέει"μάνα μου γιατί με γέννησες,βαριέμαι που ζω".
Σε έναν από τους σταθμούς μπήκε στο βαγόνι ένας ηλικιωμένος άντρας που η όψη του έδειχνε ολοφάνερα ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας και δυσκολεύεται να σταθεί όρθιος για πολύ ώρα.
Πιασμένος από την χειρολαβή ισορροπούσε με δυσκολία πάνω από τα δύο παιδοβούβαλα.
Σίγουρη ότι τα καλόπαιδα θα παραχωρήσουν την θέση τους στον ηλικιωμένο άντρα,δεν προσφέρομε να παραχωρήσω την θέση μου.
Αμ δε!
Τα γομαρόπαιδα απλώνονται στις θέσεις τους επιδεικτικά.

Συνεχίζω να παρακολουθώ μέχρι που θα φτάσει η αναισθησία των καλοθρεμμένων γομαρόπαιδων
που κανείς μέχρι τώρα δεν τους έχει πει ότι υπάρχουν και άγραφοι κανόνες σε μια οργανωμένη κοινωνία τους οποίους πρέπει να τηρούμε.
Καμία αντίδραση!
Και ενώ κάνω την κίνηση να σηκωθώ γιατί ο άντρας υποφέρει όρθιος,η νεαρή γύφτισσα που καθόταν απέναντι μου,μου έκλεισε το μάτι και σηκώθηκε με χάρη και τσαχπινιά παραχωρώντας την θέση της στον ανήμπορο άντρα.
Έτσι απλά και ανθρώπινα και με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο της.
Τα παιδοβούβαλα γύρισαν τα άδεια βλέμματα προς το παράθυρο.
Γεια σου κοπέλα μου που πίσω από τα βρώμικα και μισοβαμμένα νύχια σου κρύβεις την ανθρωπιά και ευαισθησία που εμείς οι πολιτισμένοι και φρεσκοπλυμένοι έχουμε προ πολλού απολέσει.
Μας έδειξες πόσο απλά είναι μερικά πράγματα.
Ένα χαμόγελο,πολύ τσαχπινιά και περισσότερη ακόμη ανθρωπιά.
Δεν χρειάζεται να παίρνεις για να δώσεις.
Μπορείς και να δώσεις χωρίς να πάρεις.
Τα γομαρο-παιδοβούβαλα μας, έμαθαν μόνο να ζητάνε και να παίρνουν.
Έχουν μόνο δικαιώματα,αλλά καμία υποχρέωση.
Αυτοί είμαστε,αυτά τα παιδοβούβαλα μας αξίζουν!