Και ο "αγανακτισμένος" θέλει το.......σουβλάκι του!

Εγώ, όχι πως θα το παινευτώ αλλά μια ροπή σε κάθε τι ανατρεπτικό,επαναστατικό και αγωνιστικό την έχω μέσα μου. Μάρτυς μου ο.....καναπές!

Έχω κάνει εγώ αγώνες και αγώνες επί του καναπέος χωρίς να ........αγανακτώ!

Αλλά να που εμφανίστηκαν τώρα τελευταία κάποιοι που βαρέθηκαν να μένουν συνεχώς τανάσκελα στον καναπέ και είπαν να ξεκουνήσουν και να πάνε στην Πλατεία Συντάγματος για επαναστατική γυμναστική.

Επαναστατική γυμναστική των αγανακτισμένων στην Πλατεία Συντάγματος χωρίς την xristin γίνεται;

Δεν γίνεται!

Εξάλλου βλέποντας τους αγανακτισμένους να σηκώνουν τους κώλους τους από τους καναπέδες,μια ζήλια, μια ψώρα την αισθάνθηκα,το ομολογώ!

Θα τον σηκώσω είπα και θα τον θέσω προ των ευθυνών του(τον κώλο μου καλέ!).

Πρέπει να σας ενημερώσω ότι μαζί με τον κώλο μου πήρα και το δεξί πόδι στολισμένο με ένα μικρό ρωγμώδες κάταγμα μεταταρσίου που απέκτησα μετά από βδελυρές καπιταλιστικές συνήθειες που μου επέβαλαν να κρατήσω κορμί λαμπάδα και οστά μπετόν-αρμέ κάνοντας κάμψεις, βηματισμούς με κλοτσιές,αναπηδήσεις,βυθίσεις τρικέφαλων στην......καρέκλα και άλλες τέτοιες αηδίες.

Ο ελαφρώς σαλεμένος φίλος ορθοπεδικός μου είπε «μην χαϊδεύεσαι, ξεκούνα και περπάτα καθότι η πρόσφατες τάσεις αντιμετώπισής καταγμάτων είναι να περπατάμε και να κάνουμε πως δεν υπάρχει κάταγμα».

Γιατρός είναι τον άκουσα και κάνω πως δεν βλέπω το κάταγμα!

Και έτσι νάμαι και εγώ στις επάλξεις του αγώνα!

Ο αγώνας θέλει θυσίες.

Η ομάδα κρούσης ξεκίνησε με πέντε "αγανακτισμένους" και κατέληξε με δύο.

Η διαρροές ξεκίνησαν όταν η πρώτη "αγανακτισμένη" μας είπε ότι θα αγωνιστεί στο εξοχικό της για να αποκτήσουν τα...... γεράνια τη δική τους φωνή στη Βουλή,η δεύτερη μας ενημέρωσε ότι ένας αγώνας χωρίς ιδεολογικό προσανατολισμό δεν είναι αγώνας και ο τρίτος μας είπε ότι θα........ "αγανακτήσει" μπροστά από την TV...... αν χάσει η ομάδα του.

Απόμεινα εγώ με μία και μοναδική "αγανακτισμένη" συναγωνίστρια. Πάλι καλά είπα μέσα μου γιατί και ο αγώνας θέλει την παρέα του.

Τέλος πάντων, κάποια στιγμή βρέθηκα στην Πανεπιστημίου όπου στα Προπύλαια είχανε στήσει τρικούβερτο γλέντι οι Κρητικοί παρουσιάζοντας χορούς και τραγούδια της πατρίδας τους. Θέλουν να μας διασπάσουν σκέφτηκα. Να αφήσουμε το γάμο και να πάμε για πουρνάρια.

Όταν δε οι Κρητικοί τόριξαν στον μαλεβιζιώτη παραλίγο να λυγίσω η χαχαχούχα γυνή αλλά μαζεύτηκα εγκαίρως γιατί θυμήθηκα το επαναστατικό καθήκον.



Στα Προπύλαια εξέφρασα την συμπαράσταση μου στους.......Αφγανούς πολιτικούς πρόσφυγες και και τους ευχήθηκα να τους δοθεί πολιτικό άσυλο τα επόμενα .......20,30η 40 χρόνια και πήγα να συναντήσω την συναγωνίστρια με την οποία προχωρήσαμε μέσα από ένα τσούρμο Πακιστανών που είχαν στήσει την πραμάτεια τους στο οδόστρωμα και η περιοχή φάνταζε περισσότερο με υπαίθριο παζάρι παρά με χώρο "αγανακτισμένων" επαναστατών.

Δεν πειράζει σκέφτηκα,και αυτοί άνθρωποι είναι (οι Πακιστανοί καλέ!)

Και επιτέλους βρεθήκαμε στην κατάμεστη Πλατεία Συντάγματος.

Το πλήθος ετερόκλητο. Τι ωραία έκφραση καλέ αυτό το "ετερόκλητο πλήθος" και ήταν να μην την μάθω. Θα την τρώτε στην μάπα σε κάθε ανάρτηση. Σιγά μην την αφήσω στον Πρετεντέρη και την Τρέμη.

Παππούδες,γιαγιάδες,νέοι,νέες και μικρά παιδιά.

Ενώ περιδιαβαίναμε την πλατεία,ακούω την συναγωνίστρια να μου σφυρίζει στο αφτί"τώρα τρέχουμε,έχουν ρίξει δακρυγόνα".

Που τα είδες τα δακρυγόνα;

Δεν βλέπεις στο βάθος τον πυκνό καπνό;

Ναι,έχεις δίκιο. Καπνό βλέπω,πανικό δεν βλέπω.

Πάμε να δούμε;

Και πήγαμε!Και είδαμε καντίνες με σουβλάκια,λουκάνικα,μαλλί της γριάς, λουκουμάδες και.....ηρεμήσαμε οι "αγανακτισμένες".



Δεκάδες καντίνες είχαν περικυκλώσει την πλατεία. Και ο "αγανακτισμένος" κάποια στιγμή μια λιγούρα θα την νιώσει,σκέφτηκαν οι πονηροί έμποροι και άπλωσαν την ευωδιαστή και τσικνισμένη πραμάτεια τους.

Δίπλα μας νέοι βαρούσαν τους τεντζερέδες των μανάδων τους δημιουργώντας ένα πανδαιμόνιο.

Γιατί παιδάκι μου την φόρεσες την κατσαρόλα στην κουρούπα σου και την βαράς αλύπητα την έρμη;

Μετά καλοί μου φίλοι ήρθε η ώρα του φασκελώματος.

Κάθε δέκα λεπτά σήκωναν τις παλάμες τους στον αέρα και.......πάρτα να μην στα χρωστάω!

Εγώ τίποτα. Ακούνητη. Ούτε ένα φάσκελο.

Μούντζωνε καλέ, με σκούντηξε η συναγωνίστρια.

Μου λες σε παρακαλώ προς τα που να μουντζώσω γιατί μπερδεύτηκα;

Ολόκληρη Βουλή μπροστά σου,δεν την βλέπεις;

Μα η Βουλή είναι άδεια ένεκα κυριακάτικης σχόλης. Τα ντουβάρια θα μουντζώνω;

Σκάσε και φασκέλωνε!

Ήταν να μην πάρω φόρα. Πρώτα φασκέλωσα δεξιά και πέτυχα στο δόξα πατρί τον σουβλατζή που με αγριοκοίταξέ,και μετά αριστερά όπου πέτυχα κατακούτελα 5-6 Ιάπωνες που μου ανταπέδωσαν το φάσκελο όλοι μαζί και μες την καλή χαρά.

Και μετά,και μετά.....φασκέλωσα και εγώ τα άδεια ντουβάρια της Βουλής χωρίς τον Πάγγαλο μέσα,που ήταν και το πουλέν της βραδιάς. Τι περιποίηση,τι στοργή και αγάπη του επιφύλαξαν οι "αγανακτισμένοι",δεν περιγράφεται. Κάτι λέγανε για σουβλάκια που μαζί τα φάγανε,δεν κατάλαβα,θα σας γελάσω.

Τελειώνοντας την περιγραφή μου σας παραθέτω μία από τις τοποθετήσεις "αγανακτισμένου" στην ανοιχτή συνέλευση της πλατείας που μου άρεσε ιδιαίτερα. «Να εκθρονιστούμε όλοι μας από το όποιο βόλεμα μας και να οργανωθούμε»

Ωραίο μου ακούγεται και δέχομαι να εκθρονιστώ από το βόλεμα μου.

Από τον καναπέ μη με εκθρονίσετε και εγώ ορκίζομαι κάθε φορά που θα ακούω την λέξη "μνημόνιο" να .......μαστιγώνομαι επί του .......καναπέος!

Πάρτε και ενα πλήρες οπτικουκουστικό υλικό απο την επαναστατική γυμναστική της "Αγανακτησμένης" xristin.