Ψάχνοντας το σεντούκι της κυρά-Μαντώς

Η κυρά Μαντώ είναι μια γηραιά κυρία που παρέα με τον κύριο Σταμάτη,τον σύζυγο της μένουν στο 200 ετών σπίτι της κυράς Μαντώς στην Άνδρο. Πολύ καλοί γείτονες και άνθρωποι για παρέα και ανταλλαγή προϊόντων. Τα τάπερ πηγαινοέρχονται από το ένα σπίτι στο άλλο.

Η καλή γειτονία και φιλία που αναπτύξαμε και η βοήθεια που τους προσφέρουμε έκανε την κυρά Μαντώ να με καλέσει στο σπίτι της και να μου ανακοινώσει με δάκρυα στα μάτια την απόφαση του ζευγαριού να μου χαρίσουν των τεραστίων διαστάσεων σεντούκι της γιαγιάς της.
Μα τι να το κάνω εγώ η xristin το τεράστιο σεντούκι που γενικώς μια απέχθεια για παλιά αντικείμενα την έχω η χριστιανή. Που στο καλό να κοτσάρω κοτζάμ γαίδουρο-σεντούκι που η κυρά Μαντώ αξίωνε να στολίσω με αυτό το σπίτι της Άνδρου και μόνο αυτό.
Το σεντούκι δεν ταίριαζε με τίποτα στην υπάρχουσα διακόσμηση του σπιτιού. Μόνο με την "κομοδινή" κουρούπα του προέδρου των ταξιτζήδων Ευθύμιου Λυμπερόπουλου μπορούσε να κάνει παρέα το συγκεκριμένο σεντούκι με τις βαριές κλειδαριές,και αυτό ένεκα χρωματικής ομοιότητας.
Και τα δύο λανσάρανε το ίδιο κομοδινή χρώμα.
Άντε και το παίρνω το σεντούκι κυρά Μαντώ,λέω στην γηραιά γειτόνισσα,δεν πρέπει να το αδειάσουμε από το περιεχόμενο του;
Μα εγώ θέλω να το πάρεις με τα προικιά μου,μου απαντάει δακρυσμένη η κυρά Μαντώ,γιατί σε αγαπάω πολύ και θέλω να σε ευχαριστήσω για την προθυμία σου να μας προσφέρεις βοήθεια όποτε την έχουμε ανάγκη.
Η επιμονή μου να αδειάσει το σεντούκι,έκανε την κυρά Μαντώ να το ανοίξει και...... ξεκίνησε το άδειασμα του σεντουκιού.
Βγάλαμε 10 τσεβρέδες κεντισμένους με τα χρυσά χεράκια της οικοδέσποινας,το σαμάρι του γαϊδάρου του πατέρα της οικοδέσποινας,5-6 τραπεζομάντιλα,2-3 φλοκάτες,τα επίσημα μαχαιροπίρουνα της γιαγιάς,την Ανδριώτικη επίσημη στολή της γιαγιάς και στον πάτο του σεντουκιού τα.....σάβανα της γιαγιάς απλωμένα με τάξη και έτοιμα για χρήση.
Ανατρίχιασα η γυνή βλέποντας τα σάβανα,ενώ η κυρά Μαντώ τα πήρε με ευλάβεια στα χέρια της.
Και τότε......δεν θα το πιστέψετε καλοί μου φίλοι.........απο τα σάβανα κύλησε στο πάτωμα ένα μικρό δεματάκι.
Το άνοιξε η οικοδέσποινα και.......Παναγιά μου,τιν τούτο;
Το δεματάκι περιείχε δύο μασούρια με λίρες του Γεωργίου,από 50 λίρες έκαστο μασούρι,τυλιγμένα σε χαρτί που θύμιζε λαδόκολλα,σαν και αυτή που η κολόνα του σπιτιού τυλίγει το κατσικάκι για να το κάνει γιούλμπασι,όταν είναι σε μεγάλα κέφια(η κολόνα,βεβαίως,βεβαίως,και όχι το γοιύλμπασι).
Κυρά Μαντώ τι είναι αυτό;Έχεις στο σεντούκι σου έναν θησαυρό και δεν το ξέρεις;
Μάτια ορθάνοιχτα η οικοδέσποινα. Το ίδιο και ο σύζυγος Σταμάτης.
Της μάνας μου είναι οι λίρες-απαντάει ξεψυχισμένα η κυρά Μαντώ.
-Τις έκρυψε η καημένη και εμείς νομίζαμε ότι τις έδωσε στον αδελφό μας των Κωστή,ο οποίος βρέθηκε ξαφνικά με ένα κρεοπωλείο και καινούριο σπίτι.
Και έριξε το κλάμα της αρκούδας η κυρά Μαντώ πάνω από τα μασούρια με τις λίρες,και εγώ βρήκα την ευκαιρία να ξεφορτωθώ το σεντούκι λέγοντας ότι μετά από αυτήν την ανακάλυψη θα ήταν ασέβεια να φύγει από το πατρικό της γιαγιάς(sic) Τι να το κάνω εξάλλου χωρίς τις λίρες. Χα,Χα!
Τώρα τι να πω εγώ;
Γ..ώ την γκαντεμιά μου!Γ..ώ το ριζικό μου!
Έλα μωρέ xristin,αφού εσύ αποκλείεται να μην επέστρεφες τον θησαυρό σε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που πασχίζει να τα βγάλει πέρα με την σύνταξη του ΙΚΑ.
Σε ξέρουμε τώρα!
Ναι δίκιο έχετε!
Αλλά λέμε τώρα!Λέμε!
Όπως καταλαβαίνετε η κυρά Μαντώ μου πρότεινε μετά την αναπάντεχη ανακάλυψη να μου χαρίσει μερικές λίρες να τις κάνω μενταγιόν,αλλά εγώ βεβαίως,βεβαίως δεν δέχτηκα ένεκα μιας βλακώδους υπερηφάνειας που κουβαλάω παιδιόθεν και την οποία κληρονόμησα από τον επίσης υπερήφανο και υπερβολικά τίμιο πατέρα.
Α ρε πατέρα!
Πρότεινα στην κυρά Μαντώ να μου χαρίσει το......σαμάρι του γαϊδάρου του πατέρα της οικοδέσποινας.
Κάτι είναι και αυτό!
Γιαυτό σας λέω,μην περιφρονείται(σαν και μένα) τα σεντούκια και τα μπαούλα των προγόνων σας.
Κάποιο θησαυρό μπορεί να κρύβουν μέσα.