Γοητεύοντας την εξουσία

ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!

 

Όταν η γκουβερνάντα είπε στον τετράχρονο Στεφάν Εσσέλ (ορμώμενη από την τάση του να καυγαδίζει με όλον τον κόσμο) «Στεφάν,παιδάκι μου,η οργή είναι κακό πράγμα. Αυτό που έχει σημασία είναι να προσπαθείς να γοητεύεις» δεν ήξερε ότι με τα λόγια της σημάδεψε μια προσωπικότητα που έχει γίνει το σύμβολο των Αγανακτισμένων με τα βιβλία του «Αγανακτήστε» και το τελευταίο του βιβλίο «Στρατευθείτε».

Ο καλός αυτός άνθρωπος ,διπλωμάτης-φιλόσοφος, 93 ετών παρακαλώ,αφού τους κατέβασε όλους στους δρόμους με το πρώτο του βιβλίο ,αποφάσισε τώρα με το δεύτερο βιβλίο να τους μαζέψει για να περάσουν στο επόμενο στάδιο που θα είναι η στράτευση με προβληματισμό και προτάσεις και ως παλιός διπλωμάτης είπε ότι «πρέπει να διαπραγματεύεσαι,να παίζεις μεσολαβητικό ρόλο,και να μην επαφίεσαι μόνο στην καταγγελία και την βία»
Μετά το δεύτερο βιβλίο δεν τον βλέπω καλά τον φιλόσοφο μας.
Θα τον φάνε ζωντανό οι Αγανακτισμένοι.
Τέλος πάντων.

Εγώ αλλού κόλλησα και πιο συγκεκριμένα στην φράση της γκουβερνάντας που σημάδεψε τον Εσσέλ ,και ιδιαίτερα εκεί που αναφέρεται στην προσπάθεια να γοητεύεις που σημαίνει πρέπει να γίνεις ελκυστικός για να έχεις θετικό αποτέλεσμα και ξαφνικά το μυαλό μου που χαρακτηρίζεται από IQ κουνουπιού πήρε στροφές λες και γύρισα κάποια αόρατη μανιβέλα και κοιτάξτε τι κατέβασε.
Αφού βρε παιδιά τόσον καιρό δεν καταφέραμε να πείσουμε την κυβέρνηση με τα μάρμαρα του Συντάγματος να πέφτουν σαν το χαλάζι,μήπως,λέω μήπως ο Εσσέλ εννοεί ότι πρέπει να γοητεύσουμε την εξουσία με την εμφάνιση μας και τα τσαλιμάκια μας;
Αν κατεβούμε με τα δωδεκάποντα στην πλατεία ,πόσο να αντέξει μια εξουσία στην θέα του δωδεκάποντου που σου κάνει κάτι πόδια Ναααααα!!!!
Αν πετάξουμε και τους ηλιοκαμένους βίζους μας έξω την βλέπω τανάσκελα και έτοιμη για παραχωρήσεις την εξουσία.
Εδώ δεν άντεξε το φερμουάρ του Στρός Καν στην θέα της μαυρούκας καμαριέρας με την στολή της εργασίας και άνευ δωδεκάποντου. Καλά, αυτός πρέπει να ακολούθησε τις συμβουλές του Marcel Proust που έλεγε« Ας αφήσουμε τις όμορφες γυναίκες για τους άντρες που δεν έχουν φαντασία»
Όταν λέει ο Εσσέλ να μην επαφίεσαι μόνο στην καταγγελία και στην βία τι άλλο να εννοεί ο χριστιανός;
Αλλά πάλι ρε γαμώτο,μήπως δεν κατάλαβα καλά τα λεγόμενα του παππούλη;
Μήπως πάλι με πρόδωσε το καταραμένο IQ;
Μήπως δεν εννοούσε το δωδεκάποντο αλλά άλλου είδους γοητεία,δηλαδή την ικανότητα μιας ομάδας να γοητεύσει την εξουσία με τις δημιουργικές της προτάσεις,και χωρίς να ξηλώνει τα μάρμαρα της πλατείας τα οποία η ίδια θα πληρώσει;
Τι να σας πω. Και εγώ δωδεκάποντο φοράω και φυσάει πολύ εκεί πάνω βρε παιδιά.. Που μυαλό για αναλύσεις.
Αλλά σας έχω και άλλη πρόταση που δεν έχει καμία σχέση με τον Εσσέλ.
Τον Αμερικλάνο τον ξέρετε όλοι (και όσοι δεν τον ξέρετε......χάσατε πολλά επεισόδια).Λοιπόν αυτό το άξιο παλικάρι αφού τρέλανε τους ποντικο-αρουραίους του στα πειράματα,ξαφνικά την είδε θύτης και τον έπιασε μια λύπη για τα τρωκτικά του,να με το συμπάθιο.
Σου λέει ο Αμερικλάνος πόσο να αντέξουν τα ζωντανά την ακινησία στα μικρά κλουβιά τους.
Δεν μπορεί, μια κατάθλιψη θα την πάθουν.
Και βάλθηκε να βρεί τρόπους να ψυχαγωγήσει τα γουρούνια,τους αρουραίους και τα ινδικά χοιρίδια. Και τι δεν έκανε για να ανυψώσει το πεσμένο ηθικό τους.
Κουτιά για να κρύβονται,ξύλα για να μασουλάνε και άχυρο για να το ψάχνουν ανάμεσα στα πριονίδια και να το τρώνε.
Και εγώ βαρούσα κάποτε ενέσεις σε κουνέλια αλλά δεν έκανα έτσι μάνα μου.

Λοιπόν γιατί και εμείς να μην κάνουμε το ίδιο;
Να την αφήσουμε την εξουσία να εκτονωθεί πάνω μας.
Θα βαρέσουν,θα βαρέσουν,στο τέλος........θα μας λυπηθούνε.
Γιατί έχει και ο θύτης στιγμές αδυναμίας και που ξέρετε μπορεί να μας πετάξουν και εμάς κανένα κοκαλάκι.
Άχυρο μην μας δώσουν γιατί μασιέται δύσκολα.